#słodkiehalluksy

Internet to naprawdę parszywe miejsce. Daje wolność wypowiedzi osobom, które powinny wypowiadać się tylko okazjonalnie. I to w przypadku okazji jaką jest zamknięta na klucz łazienka i jedynie własne odbicie w lustrze. To byłoby ok, do zaakceptowania. Jednak cudem internetu mogą być również rzeczy piękne i inteligentne.

W poszukiwaniu rzeczy pięknych (choć może niekoniecznie inteligentnych) polecam obadać wszerz i wzdłuż cudowne dziecko dwóch nerdów - Instagram. Odpowiednio wybrane hasztagi pozwolą Wam odpłynąć w krainę pięknym detalem płynącą. Moja ulubiona opcja to #happyfeet lub po prostu #feet. Nie jesteście w stanie sobie wyobrazić w jak rozmaitych sytuacjach mogą znaleźć się stopy i jakie to super trendy. A więc podekscytowane wezwałyśmy wszystkie stopy jakie miałyśmy do dyspozycji. Było ich dokładnie sześć, bo póki co mamy budowę w porządku i chciałabym to podkreślić.

Nasze problematyczne umysły ogarnęły kilka podstawowych zasad, które postaram się poniżej wyłuszczyć.

• Zdjęcie, jakkolwiek chujowe, musi być odpowiednio wymodelowane za pomocą filtra. Wtedy nabiera wartości i uważane jest za ogólnie "piękne! buziole!"
• Stopy winny znaleźć się w odpowiednim towarzystwie. Im bardziej niedorzeczne i odstręczające, tym lepiej. Jedzenie + twa własna stopa = kombo perfekto.
• Fotografia prowadzi do jednego. I naprawdę nie pozwólcie się zwieźć. Nie łudźcie się, że to na okazję zaspokojenia wysublimowanych potrzeb estetycznych, że to ma coś przedstawiać, że to mądrość, cnota i pieszczoszki. To po prostu głód popularności. Moja teoria jest taka: osoby gnębione w szkole, z kompleksem tzw. "zakazanej mordy", preferują fotografię stopy aniżeli twarzy lub czegokolwiek innego wartościowego. Stopa z filtrem z instagrama zawsze wygląda ciekawie i wzbudza podziw wśród innych podobnych oryginałów (dowody za chwileczkę). Potrzeba zrzeszenia oraz odnalezienia wspólnej tożsamości (nawet jeżeli tylko za pomocą hasztaga) szczególnie rzuca się w oczy u osób z kompleksem.*
• A hasztag powinien być byczy. Popularny, a obok, zaraz ten następny... oryginalny! Więc przykładowo #feet #happyfeet #stopy #food #foodporn #foodfriends obok jakże kontrastującego #jestęwartośćiosamowsobie. A więc jesteś z dystansem do gówna tego świata, a jednocześnie zbierasz bonusy w postaci lajków. Wygrałeś życie!

Po powyższym wyłuszczeniu, dobrej dawce alkoholu oraz czekolady, przyszedł czas na ziszczenie naszych artystycznych marzeń. Bo sorry naprawdę, ale my jesteśmy artystkami. I będzie teraz artystycznie, z filtrem i rozmachem. Zebrałyśmy oto co było najładniejsze, puściłyśmy to na podłogę i stanęłyśmy obok:

1. Studium w żółci. Butelka jako przaśny symbol tęsknoty**.

#płytki #brudnefugi #posadzka #kurczak #tujestpolskatusiępije #klapek #soplica #śmierdzigumą #manikurnarumunkę 

2.Romantyzm Tarczyński. Delikatność miętowych paznokci przełamana ementalerem.

#kabanos #przysmaki #zapach #delight #kompozycja #uniesienie #delikatność #suche

3. Grandżowe Lowe. Niespodziewana rękawica przynosi rektalne skojarzenia. 

#spodlaski #lowe #grunge #słodkiehalluksy #kominiarkadlatwejstopy #pasztetzsylwestra

Powyższe przykłady stanowią dowód na to, że naprawdę znamy się na rzeczy. Nie tylko potrafimy ułożyć przepiękną kompozycję, ale również znamy się na zabawie światłem i cieniem, na kolorach i w ogóle. Mamy pojęcie i przewagę. 

Jednocześnie zaznaczam z nieskrywaną przyjemnością, że nie ponoszę odpowiedzialności za urażone ego wszystkich, którzy postać swojej stopy wykorzystują w codziennym zdjęciu na instagrama. 

* listy z podziękowaniami za darmową psychoanalizę proszę przesyłać na ooniczem@gmail.com Będą oprawiane w ramy.

** tęsknota dotyczy alkoholu

Wazelina

Wąs

Z wrodzoną spostrzegawczością dostrzegliśmy, że żadna szanująca się impreza nie może odbyć się bez sesji fotograficznej z wykorzystaniem figlarnego dzióbka i/lub tekturowych wąsików na patyku.
Wąsik jest wszędobylski.
Wąsik jest trędy.
Czyżby wąsik podnosił oglądalność i zaświadczał o autoironicznym stosunku do własnego imażu?
...

...
Pytanie: DLACZEGO NA BOGA?! pozostawiamy zawieszone w przestrzeni nastawionej retorycznie...

W miejsce ach jakże zabawnych stylizacji proponujemy dziś grę.

Flamastrem w kolorze czarnym malujemy na kartce stosownie modny wąsik, wycinamy niekoniecznie prosto, a następnie przyklejamy gumą do żucia do ekranu telewizora.
Uprzednio go włączywszy oraz przygotowawszy napoje.
W momencie kiedy wasik znajdzie sie na twarzy dowolnej osoby pojawiającej się na ekranie, należy spożyć stosowną dawkę stosownego napoju.

Następnie udokumentować pokłosie gry, nałożyć wystarczająco atrakcyjny filtr w instagramie, opublikować oraz okrasić serią błyskotliwych tagów czekając na oznaki uwielbienia dla naszej osoby.

Dziękuję za uwagę.
Wasz oddany
Dr F.Kawka
(bez wąsa)
(bo tak)

Oświadczenie

Na samy wstępie, pomimo dogłębnej lektury poradników i newsletterów traktujących o zasadach prowadzenia bloga oraz zwiększania jego oglądalności w celu zaistnienia, uprzedzamy lojalnie, że nie jesteśmy w stanie:

a) troszczyć się o czytelnika bloga,
b) dbać o jego potrzeby emocjonalne,
c) leczyć kompleksy innych,
d) miziać po niedomizianych ego,
e) wchodzić w jakiekolwiek głębokie relacje interpersonalne z czytającym.

Naszym celem jest wyłącznie ulżenie własnym napięciom oraz dogłębna analiza egzystencji.

Nie zamierzamy również:

a) udawać, że wszystko nam się podoba,
b) nikogo komplementować,
c) a wręcz przeciwnie,
d) blogować regularnie,
e) przepraszać za to, że nie blogujemy regularnie.

Jakkolwiek nie wykluczamy umieszczania instagramowych zdjęć naszych butów, wnętrz torebek oraz tego, co jedliśmy na śniadanie.

Bo tak.

W imieniu prowadzących
Czy tego chcą czy nie
Wasz oddany
Dr F.Kawka

Piękne Pasje

 Podjęłam nierówną walkę z gazetą "Piękno i Pasje" wytypowaną przez Collage Caffe do cięcia.

Zaparłam się jak dziki osioł (czyli jak zwykle ja), że nie użyję nic a nic poza w/w gazetą (oprócz kleju i nożyczek ma się rozumieć). Efekty jakie są, widać poniżej.

 Jednocześnie uprasza się aby osoby które tu przypadkowo zabłądzą nie zostawiały komentarzy typu "wow", "piękne", "ładne" itp. Wystarczająco dużo kłamliwych i słodkich komci znajdziemy na innych blogaskach.

zawsze Wasza

Shop&Hauer

M.O.P

 Cudownie. Kończę drugą inkę. Jest coraz ładniej na świecie. Inka zawiera oprócz inki właściwej - wodę (co oczywiste), mleko i whiskey. Nie lubię tego paskudztwa pędzonego na myszach, ale z inką daje radę.

 Należało mi się.

 Trudny dzień, nawet zakupy w Biedronce okazały się niewypałem. Na naszym blogasku (rzyg) to właśnie ja będę odpowiedzialna za przegląd asortymentu w Biedrze. Takie jest założenie - jak wyjdzie, zobaczymy. Zamierzam zająć się również działem sex, drugs & r'n'r jako, że żadna z współblogerek nie zna się na tym za dobrze. ;-P

 A więc dziś zakupiłam mopa, w pięknym fioletowym kolorze wyjątkowo pasującym do naszego wykwintnego wnętrza. I oczywiście jak zawsze w B. w rewelacyjnej cenie - 14,99! Co prawda musiałam do tego dokupić końcówki za kolejne 14,99zł (to już był mniej miły fakt). Niezwykle ucieszona faktem posiadania nowego mopa, ponieważ poprzedni zakończył swój 4 letni żywot podczas pełnienia obowiązków, udałam się ochoczo w kierunku domu. Co prawda gdzieś tam w pustej przestrzeni mojego czerepu nieznośnie kołatała się myśl "a co jeśli mop nie będzie pasował do wiaderka", bardzo starałam się jednak nie dopuścić do jej wydostania się na zewnątrz. 

 Nie będę tu budowała niepotrzebnego napięcia - oczywiście, że mop nie pasuje, kurwa, do wiaderka! Mam pięknego długiego mopa, w głębokim zmysłowym fiolecie i sześć, kurwa, końcówek nie pasujących do wiaderka!

Łyk inki.

"Nie mogę teraz o tym myśleć, bo oszaleję. Pomyślę o tym jutro."

forever Wasza

Shop&Hauer

P.S.: Jako, że zajmuję się również działem "sex, drugs & r'n'r" rozważam wykorzystanie mopa do innych celów.

Przede wszystkim o mnie.

Moje koleżanki są zapalczywe, z pięknymi pomysłami i nadzieją. Z dziećmi i ochroną prywatności. Mają niewiarygodnie ciekawe poglądy, które niejednokrotnie wykraczają poza moje możliwości rozumowania. Wszystko pięknie i sielanka, mnóstwo zalet i walorów. A ja? Ja przede wszystkim mam gest. Oczywiście nie chodzi mi o gest darowania komuś przedmiotów o wartości finansowej. Chociażby najmarniejszej. Akurat tak się składa, że u mnie za wszystko się płaci.

Mam jednak gest w kierunku założenia tego bloga. Powołuję go do życia. Czuję się lepiej. Jak stwórca. Jak pierdolnięty dzieciak z horroru, który myśli o zagładzie. Jak kot, który we własnej kuwecie, z zapalczywością niepoprawnego romantyka, uwija rozczulające wzory w piasku własnym odchodem.
I tak jak w przypadku tego kota, tutaj również możecie spodziewać się smrodu. Smrodu, który trudno będzie wywietrzyć. Nie wystarczy otworzyć okien i pomachać gazetą. Smród, który ja i moje koleżanki będziemy miały przyjemność uczynić, może stać się smrodem śmiertelnym.

I tym miłym akcentem finiszuję, uderzam czołem o niedomytą podłogę. Płaczę trochę (bo boli), ale kłaniam się z rozmachem. Poczułam się lepiej. Bardzo dowartościowana.

Wazelina